Het begon met de wens om de mensen bij elkaar te brengen. Iedereen werkend aan de transitie naar een circulaire economie en de vaardigheden die daarvoor nodig zijn. Maar… we wilden meer dan alleen een inspirerende bijeenkomst. De vorm hiervan konden we nog helemaal laten ontstaan. Dit leidde tot de uitnodiging aan een diverse groep mensen, van Katapult, KplusV, CINOP en Leren voor Morgen, om met deze uitdaging aan de slag te gaan om van deze bijeenkomst iets blijvends en groters te maken. De uitdaging had een emergent karakter: het had nog geen vorm en kon daarbij tijdens het proces ontstaan.
Maar hoe realiseer je zoiets? Vanuit de gedachte dat een traditionele manier van organiseren waarschijnlijk niet tot het gewenste resultaat zou leiden, besloten we het anders aan te pakken. We hebben als individuen, met persoonlijke kwaliteiten, inzichten en overtuigingen besloten om dit avontuur aan te gaan. Om tot gedeeld perspectief te komen zijn we begonnen zonder vaste kaders. In plaats van ons te richten op een concreet programma, datum en locatie, begonnen we met het delen van onze visie in tekeningen, beelden en muziek. We voerden open gesprekken over het leren in transities. Deze aanpak leidde tot een gevoel van gezamenlijk commitment, eigenaarschap en de vrijheid om samen te creëren. Doordat we allemaal eigenaarschap ontwikkelden en voelden ontstond nieuwsgierigheid, durfden we het onbekende te omarmen en herkenden we ons werk in de context van de transitie als geheel. De eerste fase van dit proces verliep zoekend in het abstractieniveau van denken. Aan de ene kant werkten we aan visieontwikkeling over het grote geheel en wat betekenisvol is. Aan de andere kant waren we ook geneigd om in vaste patronen dingen concreet te maken.
Collectief lerend leidde dit tot een iets concretere stip op onze horizon: een verbindende en generatieve ontmoeting creëren, waarbij we samen nieuw perspectief op doen en een beeld vormen van waar we staan in de transitie. Het doel hierbij was om verbindingen te leggen, energie teweeg te brengen en daarmee beweging te creëren om samen écht verder te komen. Hoewel dit resulteerde in een eerste programmalijn, kwam de datum van de Meetup snel dichtbij en waren er nog weinig aanmeldingen. We besloten de druk van de ketel te halen en het evenement uit te stellen tot na de kerstvakantie. Achteraf gezien was dit een sleutelmoment geweest in ons proces. Het bood de ruimte om na de periode van kunnen vertragen, de klokken gelijk te zetten en het ontwikkelen van eigenaarschap om te schakelen naar concretisering in de vorm van een planning en de verdeling van verantwoordelijkheden. Na het uitstellen hadden we tijd om onze visie te vertalen naar een concreet programma dat aansloot bij onze doelen. Dit kwam de kwaliteit van het evenement ten goede en heeft een belangrijk verschil gemaakt in het creëren van energie en beweging bij de Meetup.
Dit was ook het moment dat een van ons een duidelijke koers aanbracht en de efficiëntie werd opgeschaald. De rollen binnen het team en onze persoonlijke krachten werden ook steeds duidelijker. Zo stonden sommigen in hun kracht op het uitzetten van de inhoudelijke lijnen en visie, anderen in het vormgeven van het lerend proces en harmonisering in het team, en weer anderen in het ondernemen van actie en met efficiëntie en oplossingsgericht versnellen. Door iedereen zelf invulling te laten geven aan hun rol en elkaar in die kracht te zetten, kwamen we samen tot een eindresultaat waar we allen met een gevoel van eigenaarschap en trots op terugkijken.
Op 10 februari kwamen professionals uit het onderwijs, bedrijfsleven, onderzoeksinstellingen en overheden samen bij ‘t Hof van Cartesius. In interactieve, verdiepende sessies onderzochten we samen welke thema’s er spelen, hoe we verder komen door te leren, innoveren en verbinden en wat de volgende stappen zijn die we kunnen zetten. Gedurende de dag zagen we continu nieuwe verbindingen tussen aanwezigen, verhalen die werden uitgewisseld, maakten we de transitie waarin we werken helder en creëerden we met de hele zaal nieuw perspectief. De sfeer was laagdrempelig en open en er ontstond energie door de gesprekken die onderling werden gevoerd.
Ons team behaalde de stip op de horizon en kijkt positief terug op de weg ernaartoe. We hebben iets nieuws geprobeerd: een andere manier van werken en een route zonder vaste kaders. Wat ons betreft heeft het dingen opgeleverd die we met een ‘normale’ manier van werken niet bereikt hadden. Zowel in ons team als bij de meetup ontstond oprechte verbinding, interesse en uitwisseling. Door de gesprekken en energie hebben we met alle betrokkenen een gezamenlijke set gecreëerd en nieuw perspectief ontwikkelt over waar we staan in de transitie en welke rol je daarin pakt. En…op deze manier samen leren is wat ons betreft ontzettend leuk!
Meer weten over het samen leren in het opleiden voor een inclusieve, duurzame toekomst? Bekijk het Sustainability Skills programma!
